De moord op weduwe Wittenberg heeft diverse bijzondere kenmerken. De hoeveelheid geweld was zeer groot. Ze is gewurgd. Een groot aantal botten zijn gebroken en ze is minstens vijf keer gestoken met een mes. Volgens deskundigen is de eindsituatie van de moord zeer ongebruikelijk voor een situatie waar zoveel geweld is gebruikt. Zij lag als het ware opgebaard onder het schilderij van haar zo geliefde man.
Diverse stille getuigen geven en de aard der verwondingen geven samen een goed beeld van wat er tijdens de moord gebeurd is. Door het OM werd echter geen reconstructie van de moord gemaakt. Toch is de veroordeling van Ernest Louwes in 2004 gebaseerd op een aantal aannames waarop de moord gepleegd zou zijn. Aannames die moeilijk te verenigen zijn met de stille getuigen.
Een team van deskundige burgers heeft deze reconstructie wel gemaakt. En is daarbij tot een aantal zeer opvallende waarnemingen gekomen.
- De verwurging heeft van voren met de hand plaatsgevonden.
- De ribbreuken zijn ontstaan door het springen met de onderbenen op een op de grond liggend slachtoffer.
- De weduwe is vervolgens versleept naar de plek onder het schilderij van haar man.
- De messteken zijn toen pas toegebracht.
Bij de veroordeling van Ernest Louwes in Den Bosch is het NFI ervan uitgegaan dat de ribbreuken zijn ontstaan omdat de dader achter het slachtoffer stond en met de armen het lichaam van het slachtoffer tegen zich aandrukte. Omdat zo veel ribben in rij aan beide kanten zijn gebroken is deze beschrijving van het onstaan van de breuken onjuist. Nog los van het feit dat inmiddels ook is aangetoond dat de moordenaar handschoenen aanhad.
Met Louwes als moordenaar is niet goed te verklaren waarom hij de weduwe eerst heeft versleept alvorens de vijf messteken toe te dienen. Het lijkt erop dat dit verslepen en messteken onder het schilderij van de dokter een bepaalde psychologische waarde had voor de dader met betrekking tot de heer en mevrouw Wittenberg.
Dit is het complete document met de reconstructie.